بیست ...

از بچگی عاشقه بیست گرفتن بودم . 

تا وقتی هم که بچه بودم هیچ وقت نشد که به جز بیست نمره ای بگیرم . 

واسم لذت داشت . 

همیشه فکر میکردم بهترین عدده . 

ولی امروز بیست واسم شده عذاب . 

شده درد . 

شده زخم . 

واسه خودم شمردن از یک تا بیست خیلی قشنگ بود، درسته که دلتنگیش خفه ام میکرد، ولی خب میدونستم که وقتی به بیست برسم، یه دله بی تاب و بی قرار بهم میرسه و از دلتنگیه این بیست روز، بیشتر از همیشه واسه محمدت شیرین میشی و تلخیه این بیست روز رو از تنم در میاری . 

ولی نمیدونستم تلخیه این بیست روز قراره تا همیشه به کامم بمونه و این بیست روز هیچ وقت تموم نشه ... 

آخ که مهسا .............

خونه ی عشقه من و مهسا...