امید ....

یادم میاد همیشه میگفتن آدم به امید زنده هست . 

یادمه میگفتن آدمی که امید نداره ، زنده نیست . 

میگن آدم نا امید نمیتونه زندگیشو ادامه بده . 

میگن هیچوقت امید کسی رو ازش نگیر . 

همه میگن به بقیه امید بدین تا بتونن دلگرم بشن و موفق بشن . 

همه ی اینا درست . 

ولی چرا کسی نگفته که کسی رو امیدوار نکنید ؟؟؟؟؟ 

چرا کسی نگفته امیدوار کردن بیخودی، خیلی کشنده تر از نا امید کردنه ؟؟؟ 

چرا کسی از امیدوار کردن حرفی نزده ؟؟؟ 

چرا کسی ندید که من با هزار جور امید و آرزو دل دادم به مهسا و همه ی تلاشمو کردم واسه داشتنش ، ولی ماهه قشنگم فقط سر حرف خودش بود و رفت و نا امیدم کرد ، ولی تونستم زنده بمونم و نمیرم ، درسته که بدون قلب و احساس بودم دیگه، ولی زنده موندم . 

ولی وقتی برگشتی و گفتی میخوام پیشت بمونم و امیدوارم کردی ، ولی همش خیال بود و نیومدی، دیگه نمیتونم طاقت بیارم ؟؟؟ 

چرا کسی نمیبینه که نفس کشیدن واسم سخت شده ؟ 

چرا کسی ندید که حتی با خودمم نمیتونم دیگه حرف بزنم ؟؟؟ 

چرا کسی ندید ساعت 12 شب باید از خونه بزنم بیرون و تو خیابون قدم بزنم ؟؟؟ 

چرا وقتی ناامیدم کرد لااقل تونستم ظاهرمو حفظ کنم تا کسی نفهمه که چقد داغونم، ولی حالا که امیدوارم کردی همه فهمیدن که یه مرگیم شده ؟؟؟ 

چرا اون موقع که ناامیدم کردی کسی یه جور نگام نمیکرد، ولی حالا که امیدوارم کردی همه یه جور دیگه نگام میکنن و میگن براش سر کتاب باز کنید تا ببینید چه مرگش شده ؟؟؟؟ 

چرا مهسا ؟ 

چرا کسی نمیفهمه که ناامید کردن آروم آروم آدمو میکشه و میدونی که داری میمیری ، ولی امیدوار کردن با هر نفست زنده میشی و باز جون میدی ؟؟؟ 

چرا کسی نمیگه امیدوار کردن کشنده تر از ناامید کردنه ؟؟؟ 

شاید هیچ کی تا حالا عاشق مهسا نشده و جواب همه ی عشق و دوست داشتناش کارایی که تو باهاش کردی رو تجربه نکرده ... 

شاید اونا ندونن اط همه چیزت بگذری واسه ماهت و اون حتی از حرف خودش نگذره چه دردیه ... 

شاید اونا ندونن حتی به مرگت هم راضی نشه و برگرده و امیدوارت کنه تا هر نفست زجر بکشی ینی چی ... 

آخ که هیچ کی نمیفهمه چی میگم . 

ولی دردم اینه که تو هم نفهمیدی چی میگم ... 

لعنت به من که هنوزم دارم به خاطرت اشک میریزم ... 

ای لعنت به این دل که آدم نمیشه ... 

یه هفته گذشت و نیومدی ...........

خونه ی عشقه من و مهسا...